Zoals het soms erg leuk is om vanaf een terras in een stad "mensen te kijken" is het ook een leuk tijdverdrijf om dat met een XXL beker koffie vanaf een bankje te doen op het station van Berlijn. Zo nu en dan word je even lastig gevallen door een junk of zwerver die iets van je wil, maar ik heb inmiddels geleerd om stoïcijns voor me uit te blijven staren en het verzoek volledig te negeren. Natuurlijk heb ik ook medelijden met medemensen die het moeilijk hebben, maar de ervaring heeft mij geleerd dat deze "zielige" mensen het gescoorde geld meteen gaan omzetten in drank of drugs. Daar werk ik liever niet aan mee. Mijn ICE trein arriveert op het geplande tijdstip en perron. Ik zoek mijn gereserveerde stoel in de futuristische trein die mij met snelheden van boven de 250 kilometer per uur door de nacht naar Keulen transporteert. Lekker slapen in een stoel, hoe luxe en met hoeveel beenruimte ook, is er niet bij. Ook daarmee heb ik de laatste jaren ervaringen opgedaan. Maar zo af en toe dommel je een uurtje weg. Op de heerlijke zonnige zondagochtend van 28 mei arriveer ik op de Hauptbahnhof van Köln. Mijn prioriteit is het scoren van koffie met een lekker Duits broodje. Eenmaal uit de hal van het station gestapt sta ik onmiddellijk oog in oog met de imposante Gotische kathedraal. Er is een oochtenddienst bezig en ik kan mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen om binnen te gaan kijken. Na wat langs het water te hebben gewandeld besluit ik zeer impulsief om mijn geplande treinreis naar Nederland uit te stellen en de reservering om te boeken. Er moeten zich in deze enorme stad toch zeker ook prachtige musea bevinden? En ik ben er nu toch. Het was alleen nog een beetje vroeg. Ik meldde mij als eerste en enige bezoeker om klokslag tien uur bij het loket van het museum met de prachtige naam: het Wallraf Richartz Museum. Wat ik daar aanschouwde overtrof al mijn verwachtingen! Wordt vervolgd.....
Reactie plaatsen
Reacties